| 6 yorum ]


İki yaşında bir çocuk annesi işe gidince ne hisseder acaba?Akşama kadar onu beklemek zorunda oluşunu kabullenebilir mi?Anlar mı işten,paradan?Ne anlasın.O daha iki yaşında bir çocuk,sadece annesini ister.
Malum hayat şartları,sadece erkeğin çalışmasıyla ev geçindirilmiyor.Geçindirilse de modern hayat,kariyer hırsı kadınları iş hayatına çekiyor.İyi de oluyor,kadınlara her alanda olduğu gibi iş hayatında da ihtiyaç var peki ama ya evde ihtiyacı olanlar...
Sabah erkenden annesinin kapıdan çıkışını izlemek,kendi annesinin kucağı yerine bakıcıların eline teslim edilmek bir çocukta ne gibi yaralar açar?
Bir de bakıcı eline verilmektense,akraba akraba dolaştırılan çocuklar var.1 hafta hala da,1 hafta teyzede,1 hafta babaannede...Komşular da eklenince çocuk acaba hangisi benim annem hangisi benim babam diye şaşkına döner.Hele bir de sadece anne sözcüğünü biliyorsa her gördüğü kadına anne diye seslenmeye başlar.Sonra birden gerçek anne çocuğu devralmaya! gelir,bu sefer de hem sevinci hem şaşkınlığı aynı anda yaşayan çocuk annesine öyle bir sarılırki herkesin yüreği burkulur.
O daha çocuk ne anlamış özlemden derler ama unutulmaması gereken bir bilimsel gerçek var:çocukluktaki anne sevgisi eksikliği ve anneden ayrı kalma büyük travmaların,psikolojik sorunların ya da sapkın hareketlerin birçoğunun kaynağı olarak tespit edilmiştir.
Çocukta yaparım kariyer de demesi kolay maharet çocuğa ayrılması gereken zamandan vazgeçmeyerek kariyer yapmaktadır.

6 yorum

Adsız dedi ki... @ 16 Ağustos 2008 21:48

Tek numara ile harikasın hocam ;) Tebrikler çok güzel bir yazı yazmışsın...

Tüm kariyer peşindeki KABİLİYETLİ (!) kadınların okuması gereken bir yazı.

Bi de şöyle komik durumlar ortaya çıkıyor, kadın kazandığı paranın tamamını bakıcıya veriyor :S

Adsız dedi ki... @ 28 Ocak 2009 22:29

kendim öğretmenim çocuk konusu ile ilgileniyorum burda yazıyı okuyunca
çok doğru buldum saygılar

Kabiliyet dedi ki... @ 29 Ocak 2009 11:18

Çok teşekkür ederiz kadir bey.

Adsız dedi ki... @ 28 Şubat 2009 17:00

çok teşekkürler kadir saol

Kabiliyet dedi ki... @ 28 Şubat 2009 17:37

@Liseliler ben Kadir Bey'in yorumuna teşekkür ettim.
Sanırım sizin amacınız farklı bloggerlerın yorum sayfası nofollow :)

Adsız dedi ki... @ 18 Temmuz 2009 16:37

yazı oldukça güzel ancak son cümle ile bu soruna kesin bir çözüm olmadığı ortada: "Çocuk da yaparım kariyer de demesi kolay; maharet çocuğa ayrılması gereken zamandan vazgeçmeyerek kariyer yapmaktadır." çocuğa ayrılması gereken zaman nedir, ne kadardır? bunlara cevap verebilirsek belki tam bir "anne" olarak tam bir "kariyer" yapmamız mümkün olacaktır ki bu günümüzde imkansız görünüyor.
kusura bakmayın ama bence değil..

Yorum Gönder


Yazıyla Alakası Olmayan,Küfür Ve Argo İçeren Yorumlar Yayınlanmamaktadır.