Çocuk da Yaparım Kariyer de !!!

İki yaşında bir çocuk annesi işe gidince ne hisseder acaba?Akşama kadar onu beklemek zorunda oluşunu kabullenebilir mi?Anlar mı işten,paradan?Ne anlasın.O daha iki yaşında bir çocuk,sadece annesini ister.
Malum hayat şartları,sadece erkeğin çalışmasıyla ev geçindirilmiyor.Geçindirilse de modern hayat,kariyer hırsı kadınları iş hayatına çekiyor.İyi de oluyor,kadınlara her alanda olduğu gibi iş hayatında da ihtiyaç var peki ama ya evde ihtiyacı olanlar...
Sabah erkenden annesinin kapıdan çıkışını izlemek,kendi annesinin kucağı yerine bakıcıların eline teslim edilmek bir çocukta ne gibi yaralar açar?
Bir de bakıcı eline verilmektense,akraba akraba dolaştırılan çocuklar var.1 hafta hala da,1 hafta teyzede,1 hafta babaannede...Komşular da eklenince çocuk acaba hangisi benim annem hangisi benim babam diye şaşkına döner.Hele bir de sadece anne sözcüğünü biliyorsa her gördüğü kadına anne diye seslenmeye başlar.Sonra birden gerçek anne çocuğu devralmaya! gelir,bu sefer de hem sevinci hem şaşkınlığı aynı anda yaşayan çocuk annesine öyle bir sarılırki herkesin yüreği burkulur.
O daha çocuk ne anlamış özlemden derler ama unutulmaması gereken bir bilimsel gerçek var:çocukluktaki anne sevgisi eksikliği ve anneden ayrı kalma büyük travmaların,psikolojik sorunların ya da sapkın hareketlerin birçoğunun kaynağı olarak tespit edilmiştir.
Çocukta yaparım kariyer de demesi kolay maharet çocuğa ayrılması gereken zamandan vazgeçmeyerek kariyer yapmaktadır.